Przestrzeń Osobista

PRZESTRZEŃ OSOBISTA 0,45 – 1,2 metra

Przestrzeń osobistą możemy porównać do otaczającej nas bański, w której czujemy się bezpiecznie. Gdy ktoś wejdzie do niej bez naszej zgody, wywołuje to w nas reakcję obronną, ponieważ czujemy się zagrożone.

Irytował cię cudzy oddech na karku, kroki osoby, która szła tuż za tobą, żucie gumy nad uchem? Niestety wiele osób nie rozumie pojęcia „przestrzeń osobista”. Brak takiej wiedzy może być źle postrzegane przez innych, wywoływać agresję i niechęć. Osoby te powinny zrozumieć, że uszanowanie przestrzeni jest ważne w stosunkach między ludźmi.

Dlatego należy pamiętać, że każdy człowiek ma własną przestrzeń osobistą, w której czuje się bezpiecznie. Często wynika to ze środowiska, w którym wyrastał – jednemu nie przeszkadza, kiedy ktoś obcy stoi przed nim w odległości 40 cm, a inny nie może znieść takiej odległości.

Poniżej znajdziecie informacje na temat dystansu jaki należy zachować w rożnych sytuacjach życiowych. Są to zasady obowiązujące w kulturze zachodnie.

————————

Strefa osobista – od 45 cm do 1,2 m

Ta przestrzeń jest zarezerwowana dla kontaktów towarzyskich np. w czasie przyjęć.

—————————–

Szanowanie czyjejś przestrzeni osobistej jest ważnym aspektem relacji międzyludzkich – twierdzą naukowcy, którzy właśnie odkryli rejon mózgu odpowiedzialny za poczucie tejże przestrzeni. A robimy to przecież bez wysiłku i całkowicie nieświadomie!– dodają.

Potrzeba przestrzeni osobistej jest różna u ludzi. Różnimy się nią w zależności od kultury. Na przykład niektórym Amerykanom trudno zrozumieć, dlaczego Polacy niemalże przylegają do siebie stojąc w kolejce?
Potrzeba takiej przestrzeni zmienia się w zależności od gęstości zaludnienia danego miejsca. Bez trudu można to zaobserwować jadąc w godzinach szczytu zatłoczonym metrem, tramwajem czy autobusem. To, co irytuje nas gdy jest jeszcze stosunkowo niewielka ilość osób w pojeździe, staje się mniej denerwujące w miarę zmniejszania się ilości przestrzeni. Automatycznie bowiem „dostosowujemy się” do sytuacji przestrzennej.
Okazuje się, że za poczucie przestrzeni osobistej odpowiada konkretny rejon w mózgu. Naukowcy z California Institute of Technology  odkryli, że jest nim ciało migdałowate. Odkrycia dokonano dzięki przebadaniu 42-letniej pacjentki z obustronnym uszkodzeniem jąder migdałowatych. Prowadzący badania profesor Ralph Adolphs zauważył, że kobieta często narusza przestrzeń osobistą innych ludzi, jest przesadnie przyjacielska i podchodzi znacznie bliżej drugiego człowieka niż ma to miejsce normalnie. To „normalnie” obliczono w przybliżeniu na 64cm. Wyniki badań mogą okazać się istotne przy zrozumieniu pacjentów cierpiących na autyzm. Zaburzenie to charakteryzuje się właśnie trudnościami w postrzeganiu przestrzeni osobistej.

Spróbuj zaobserwować swoją potrzebę przestrzeni osobistej.Czy jest ona duża czy mała? Na jaką bliskość w rozmowie możesz sobie pozwolić, a w jakiej zaczynasz odczuwać dyskomfort?